Op de drempel
Nu wij op de drempel van een nieuw decennium staan, neem ik de vrijheid om mijn ongezouten mening over de stand van zaken te geven. Je krijgt van mij zowel een terug- als een vooruitblik. Hoewel ik probeer om elke dag op een positieve manier in het leven te staan, ben ik toch eerder iemand die een half glas meer als leeg dan als vol ziet. Om de inhoud van het halve glas te drinken zal je toch eerst de leegte moeten overwinnen. Ik ben geen pessimist, maar wel een optimistische realist. Zo in de laatste weken van 2019, het einde van de jaren tien, kenmerkt dit decennium zich toch vooral als de lege helft van het glas water. Wat is de stand van zaken? Laten we eerlijk zijn, niet goed!
Wij staan in Nederland voor immense uitdagingen. Waarbij ik het klimaat nog niet eens de ergste vind. U ziet het goed, ik ben daar optimistisch over. Veranderen is een van de eigenschappen van het klimaat, dat heeft de geschiedenis ons wel geleerd. Maar goed, dat neemt niet weg dat het wel een uitdaging is. Een nog veel grotere uitdaging is het afnemende vertrouwen van mensen in onze instituties.
Zo hebben we een belastingdienst die, geïnspireerd door de stoere taal van politici, de levens van goede mensen volledig heeft geruïneerd. Dat lijkt me toch niet een taak van de overheid. Dan is er de politie waarvan gezegd wordt dat deze doorlopend in het zoeken naar de wettelijke grenzen deze regelmatig overschrijdt. Of dit waar is, weet ik niet, maar men zegt het en dat is al genoeg om je vertrouwen te verliezen.
De media berichten ons elke dag opnieuw dat Nederland ineen aan het storten is, want goed nieuws is immers geen nieuws. Als ik dan onze premier hoor zeggen dat de grootste crisis van de afgelopen jaren het verlagen van de maximum snelheid van 130 naar 100 is, dan verlies ik het laatste beetje vertrouwen dat ik heb in de mensen die leidinggeven aan ons land. Dan hebben we een minister die zich ijvert om PFAS overal in Europa verboden te krijgen en zich ook druk maakt over het verbod van azijn als onkruidverdelger. Is de zaak dan hopeloos verloren? Minister heb je niets beters in je eigen land te doen? Waar zijn de leiders die ons redden? Dit is de eerste helft van het glas, de lege helft wel te verstaan!
Ik probeer het nog een keer.
Nu wij op de drempel van een nieuw decennium staan, neem ik de vrijheid om mijn ongezouten mening te geven over wat er zou moeten gebeuren. Ik richt mijn aandacht dan met name op het soort leiderschap dat we echt nodig hebben. Traditioneel verwachten we dit van onze ministers, directeuren, burgemeesters, bedrijfsleiders, wethouders en andere in aanzien staande personen. Maar daar gaan we het niet mee redden, heeft het afgelopen decennium ons geleerd. Leiderschap in de twintiger jaren moet van onderaf komen, van zowel de niet als de wel werkende burger en moet positief zijn. Niet wat we niet, maar wat we wel gaan doen. Geen boze menigte op het Malieveld meer, want dat getuigt van kinderlijke verlangens die we van onze politici hebben.
We hebben een revolutie in persoonlijk leiderschap nodig die vanuit de vezels van de samenleving komt. Waarbij de vraag dan steeds is, of hetgeen ik doe van waarde voor de samenleving in zijn geheel is. Zijn mijn daden van betekenis voor mijzelf en voor het grotere geheel. Wanneer je werkt in een organisatie die dicht gepleisterd is met paarse krokodillen, prik deze dan lek of ga ergens anders werken. Regel een betere wereld in plaats van deze te verwachten van onze zogenaamde leiders.
Ieder mens kan in zijn eigen omgeving van betekenis zijn, of dit nu op het werk of in de privésfeer is. Wij moeten volwassen worden en het niet meer van boven verwachten. Als je problemen hebt met de vleesindustrie, wordt dan vegetariër of doe zoals wij thuis doen en koop je vlees bij een eerlijke slager. Je kunt ook op de fiets boodschappen doen. Koop kleding die lang meegaat, in plaats van goedkoop spul dat over de hele wereld is getransporteerd. Weiger nog water uit Hongkong te kopen en verklein je footprint door Nederlands water uit de kraan te drinken. Op die manier doe je meer aan het milieu dan welke minister ook. Het is allemaal niet zo moeilijk. Gewoon doen!
Mijn hoop is gevestigd op die gewone mens, op jou, omdat het uiteindelijk de gewone mens is die is veranderd en de wereld heeft veranderd. Zo simpel kan het zijn, ik wens jullie allemaal een heel succesvol nieuw decennium.